ثبت محدود- ثبت تعاونی- تغییرات - ثبت شرکت –تغییرات خاص –تغییرات محدود – صورتجلسات – پلمپ دفاتر
صرفه جویی در زمان و هزینه با ثبت شرکت ارشیا

 

تاثیر کیفیت اطلاعات حسابداری منابع انسانی بر تصمیم گیری استفاده کنندگان گزارش های مالی

 

 

اهداف ارائه اطلاعات حسابداری در گزارش های مالی

کلیه‌ی واحدهای اقتصادی برای اداره‌ی فعالیت روزانه، ارزیابی عملکرد گذشته و طرح ریزی فعالیت های آینده‌ی خود به اطلاعات و گزارش های حسابداری نیاز دارند. بنابراین اهداف ارائه ‌ی اطلاعات حسابداری در گارش های مالی چنین است:

الف: ارزیابی عملکرد واحد اقتصادی: نتایج حاصل از عملیات حسابداری، نقاط ضعف و قوت عملکرد گذشته‌ی واحد اقتصادی را آشکار می‌سازد و راهنمای برنامه های آینده قرار می‌گیرد.

ب: قضاوت در مورد چگونگی استفاده‌ی واحد اقتصادی از منابع موجود: از طریق تجزیه و تحلیل اطلاعات مندرج در صورت های مالی می‌توان به کارایی واحد اقتصادی، در استفاده از منابع موجود پی برد و ارزیابی کرد که آیا واحد اقتصادی از امکانات و ظرفیت دارایی‌های خود استفاده می‌کند یا با ظرفیت بدون استفاده مواجه است؟

ج: پیش بینی روند سود آوری واحد اقتصادی در آینده: اطلاعات مندرج در صورت های مالی علاوه بر این که چگونگی عملکرد گذشته‌ی واحد اقتصادی را نشان می‌دهد، در طرح ریزی عملیات و فعالیت های آینده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. چرا که (( با مقاییسه‌ی صورت های مالی دوره های مختلف، می‌توان جهت گرایش فعالیت های واحد اقتصادی و مسیر آینده را معلوم ساخت و علل این گرایش را تعیین کرد و بر این اساس به موقع فعالیت های زیان آور را متوقف ساخت و متقابلاً فعالیت های ثمربخش را همچنان ادامه داد.)) بنابراین اطلاعاتی که از طریق گزارش های مالی ارائه می‌شود ، باید مربوط ، مناسب و کامل باشند. و در ارائه‌ی اطلاعات مالی نیاز ها و خواسته های سرمایه گذاران اصلی ، موسسات سرمایه گذاری ، تحلیلگران مالی و سایر استفاده کنندگان مورد توجه قرار گیرد. کلیه اطلاعات مربوط و با اهمیت باید در صورت های مالی ارائه شود به طوری که گزارش های مالی، تصویر کاملی از فعالیت ها و رویدادهای مالی واحد اقتصادی را ارائه کند. رعایت اصل اهمیت در ارائه‌ی اطلاعات در گزارش های مالی به این لحاظ است که اطلاعات جزئی و کم اهمیت ممکن است باعث گردد که اطلاعات اصلی و با اهمیت از نظر دور بماند.

خصوصیات کیفی مرتبط با محتوای اطلاعات

مربوط بودن

اطلاعاتی مربوط تلقی می‌شود که بر تصمیمات اقتصادی استفاده کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته، حال یا آینده یا تائید یا تصحیح  ارزیابی های گذشته‌ی آن ها موثر واقع شود.

ارزش پیش بینی کنندگی و تائید کنندگی

اطلاعات مربوط یا دارای ارزش پیش بینی کنندگی و یا حائز ارزش تائید کنندگی است. نقش های پیش بینی کنندگی و تائید کنندگی اطلاعات به هم مربوط هستند. برای مثال، اطلاعات در مور سطح و ساختار فعلی دارایی‌های واحد تجاری ، برای استفاده کنندگانی که سعی دارند توان واحد تجاری را در استفاده از فرصت ها و واکنش به شرایط نامطلوب پیش بینی کنند، دارای ارزش است. همین اطلاعات دارای نقش تائید کنندگی در مورد پیش بینی های گذشته مثلاً درباره ساختار واحد تجاری  و ماحصل عملیات است. اطلاعات در مورد وضعیت مالی و عملکرد مالی گذشته اغلب برای پیش بینی وضعیت مالی و عملکرد مالی آتی و سایر موضوعات مورد علاقه مستقیم استفاده کنندگان از قبیل پرداخت سود سهام و دستمزد ، تغییرات در بهای اوراق بهادار و توانایی واحد تجاری در ایفای تعهدات خود سر رسید ، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای این که اطلاعات دارای ارزش پیش بینی کنندگی باشد نیازی نیست که در قالب یک پیش‌بینی صریح ارائه شود. اما توان پیش بینی براساس صورت های مالی تحت تاثیر نحوه‌ی نمایش اطلاعات در مورد معاملات و سایر رویدادهای گذشته ارتقاء می‌یابد. برای مثال هر گاه اقلام غیر معمول، غیر عادی و غیر تکراری درآمد یا هزینه جداگانه افشا شود، ارزش پیش بینی کنندگی صورت های عملکرد مالی افزایش می‌یابد.

انتخاب خاصه

برای ارائه اقلام در صورت های مالی باید خاصه‌ی قلم مورد ارائه انتخاب شود. صورت های مالی تنها می‌توانند آن خاصه‌هایی را ارائه کند که بر حسب واحد پول قابل بیان است. چندین خاصه‌ی پولی وجود دارد که می‌توان در صورت‌های مالی ارائه کرد؛ از قبیل بهای تمام شده تاریخی، بهای جایگزینی یا خالص ارزش فروش . انتخاب خاصه‌ای که قرار است در صورت های مالی گزارش شود باید مبتنی بر مربوط بودن آن به تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان باشد. اطلاعات در مورد سایر خاصه ها از جمله خاصه‌های غیر قابل بیان به پول از قبیل مقادیر و سررسیدها را می‌توان به شرح اقلام در صورت های مالی یا یادداشت های توضیحی به استفاده کنندگان انتقال داد.

قابل اتکا بودن

برای این که اطلاعات مفید باشد باید همچنین قابل اتکا باشد . اطلاعاتی قابل اتکاست که عاری از اشتباه و تمایلات جانبدارانه‌ی با اهمیت باشد و به طور صادقانه معرف آن چیزی باشد که مدعی بیان آن است یا به گونه ای معقول انتظار می‌رود بیان کند. اطلاعات ممکن است مربوط باشد لیکن ماهیتاً یا در بیان چنان غیر قابل اتکا باشد که شناخت آن در صورت های مالی به طور بالقوه گمراه کننده شود. برای مثال، اگر اعتبار و مبلغ ادعای خسارت در یک اقدام قانونی مورد سوال واقع شود، ممکن است شناخت کل مبلغ ادعا در ترازنامه برای واحد تجاری نامناسب باشد گر چه مبلغ و شرایط ادعا می‌تواند مناسب باشد.

بیان صادقانه

اطلاعات باید اثر معاملات و سایر رویدادهایی را که ادعا می‌کند بیانگر آن است ، یا به گونه ای معقول انتظار می‌رود بیانگر آن باشد به طور صادقانه بیان کند. بدین ترتیب  مثلاً ترازنامه باید بیانگر صادقانه‌ی اثرات معاملات و سایر رویدادهایی باشد که منجر به عناصری در تاریخ ترازنامه شود که معیارهای شناخت را احراز کرده باشد. بیش تر اطلاعات مالی تا حدی در معرض این مخاطره قرار دارند که آنچه را که مدعی نمایش آن هستند کاملاً به طور صادقانه بیان کند. بدین ترتیب مثلاً ترازنامه باید بیانگر صادقانه‌ی اثرات معاملات و سایر رویدادهایی باشد که منجر به عناصری در تاریخ ترازنامه شود که معیارهای شناخت را احراز کرده باشد . بیش تر اطلاعات مالی تا حدی در معرض این مخاطره قرار دارند که آنچه را که مدعی نمایش آن هستند کاملاً به طور صادقانه بیان نکنند. چرا که در تشخیص معاملات و سایر رویدادهایی که قرار است اندازه گیری شود یا در طراحی و اعمال روش‌های اندازه گیری و ارائه‌ای که بتواند پیام‌های مرتبط با آن معاملات و سایر رویدادها را انتقال دهد، مشکلات ذاتی وجود دارد. در برخی موارد اندازه‌گیری اثرات مالی اقلام ممکن است آن قدر مبهم باشد که واحدهای تجاری عموماً از شناخت آن‌ها در صورت‌های مالی خودداری کنند. اما در مواردی دیگر ممکن است شناخت اقلام در صورت های مالی مربوط تلقی شود و خطر اشتباه مربوط به شناخت و اندازه گیری آن ها نیز افشا گردد.

رجحان محتوا بر شکل

اگر قرار است اطلاعات بیانگر صادقانه‌ی معاملات و سایر رویدادهایی که مدعی بیان آن هاست باشد ، لازم است که این اطلاعات براساس محتوا و واقعیت اقتصادی و نه صرفاً شکل قانونی آنها به حساب گرفته شود. محتوای معاملات و سایر رویدادها همواره با شکل قانونی آنها سازگار نیست.  هر چند اثرات خصوصیات قانونی یک معامله خود بخشی از محتوا و اثر تجاری آن است، این اثرات بایستی در چارچوب کلیت معامله از جمله هر گونه معاملات مرتبط با یک واحد تجاری ممکن است مالکیت قانونی یک کالا را به شخص دیگری واگذار کند. لیکن هر گاه به شرایط معامله از دیدگاهی کلی نگریسته شود ، ممکن است این مطلب آشکار شود که ترتیباتی وجود داشته است که از ادامه‌ی دسترسی واحد تجاری به منافع اقتصادی آتی آن کالا اطمینان حاصل شود . در چنین شرایطی گزارش معامله به عنوان یک معامله فروش از لحاظ مقاصد گزارشگری، بیان صادقانه‌ی معامله‌ی انجام شده نمی‌باشد.

بی طرفی

اطلاعات مندرج در صورت‌های مالی باید بی طرفانه یعنی عاری از تمایلات جانبدارانه باشد. چنانچه انتخاب و یا ارائه‌ی این اطلاعات به گونه ای باشد بر تصمیم گیری یا قضاوت در جهت نیل به نتیجه‌ای از قبل تعیین شده ، اثر گذارد، صورت های مالی بی طرفی نیست.

احتیاط

تهیه کنندگان صورت‌های مالی در عین حال با ابهاماتی برخورد می‌کنند که به ناگزیر بر بسیاری از رویدادها و شرایط سایه افکنده است. نمونه‌ی این ابهامات عبارت است از قابلیت وصول مطالبات ، عمر مفید احتمالی دارایی‌های ثابت مشهود و تعداد و میزان ادعاهای احتمالی مربوط به ضمانت کالای فروش رفته . چنین مواردی با رعایت احتیاط در تهیه‌ی صورت های مالی و همراه با افشای ماهیت و میزان آنها شناسایی می‌شود. احتیاط عبارت است از کاربرد درجه‌ای از مراقبت که اعمال قضاوت برای انجام برآورد در شرایط ابهام مورد نیاز است به گونه‌ای که درآمدها با دارایی‌ها بیشتر از واقع و هزینه‌ها یا بدهی‌ها کم تر از واقع ارائه نشود. اعمال احتیاط نباید منجر به ایجاد اندوخته‌های پنهانی یا ذخایر غیر ضروری گردد یا دارایی‌ها و درآمدها را عمداً کم‌تر از واقع و بدهی‌ها و هزینه‌ها را عمداً بیش‌تر از واقع نشان دهد؛ زیرا این امر موجب نقض بیطرفی است و بر قابلیت اتکای اطلاعات مالی اثر می‌گذارد.

کامل بودن

اطلاعات مندرج در صورت‌های مالی باید با توجه به کیفیت اهمیت و ملاحظات مربوط به فزونی منافع بر هزینه‌ی تهیه و ارائه آن، کامل باشد. حذف بخشی از اطلاعات ممکن است باعث شود که اطلاعات نادرست یا گمراه‌کننده شود و از این رو قابل اتکا نباشد و از مربوط بودن آن کاسته شود.

سیستم اطلاعاتی مدیریت و منابع انسانی

صورت هایی که تحت اصول حسابداری صنعتی تهیه می‌شود، مدعی است که با ارائه تغییر دارایی‌ها، کارایی مدیریت را منعکس می سازد ولی درباره‌ی منابع انسانی و ارزش آن برای موسسه نیست، اهمیت خود را از دست داده‌اند. سیستم اطلاعاتی مدیریت مناسب می‌بایست شامل اطلاعاتی درباره‌ی حسابداری منابع انسانی و اطلاعاتی درباره تغییرات نیروی انسانی و تاثیر این تغییرات در عملکرد کوتاه مدت و بلند مدت باشد. این چنین سیستم اطلاعاتی مدیران را در برنامه‌ریزی‌های جامع و تصمیم گیری از طریق پاسخ به سوال‌های زیر یاری خواهد داد:

الف: نیروی انسانی موسسه چه گونه بین قسمت‌های مختلف باید تخصیص داده شود که بیش ترین کارایی مورد نظر تحصیل گردد؟

ب: هزینه‌ی واقعی جایگزینی پرسنل چه مبلغی است؟

ج: چه سرمایه‌گذاری ای مورد نیاز است که نیروی انسانی پیش بینی شده، برای اجرای برنامه‌های آتی تامین گردد؟

د: برای حفظ نیروی انسانی موجود و ارتقای سطح کارایی آن‌ها ، چه مبلغی باید سرمایه گذاری شود؟ این سرمایه‌گذاری در چه زمانی و در کجا باید صورت پذیرد؟

ه: آیا هزینه‌های مربوط به توسعه‌ی فعالیت‌های بالا توجیه پذیر است؟

در جست و جوی سودمندی اطلاعات منابع انسانی

حسابداری منابع انسانی ، چشم اندازی از اطلاعات مفید را به طور یکسان فراروی مدیران و سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد: چرا منابع انسانی باید ارزش یابی شوند؟

مارکوز(1976) سه پاسخ اساسی به این پرسش داده است:

1- فراهم آوردن اطلاعات مالی در قالب اصطلاحات مالی به منظور آگاه ساختن سرمایه گذاران ، کارکنان و وام‌دهندگان به گونه ای که در گزارش های مالی قابل درج باشد.

2- شناسایی میزان مشارکت سرمایه و نیروی کاری در عملکرد کلی سازمان.

3-فراهم کردن مبنایی برای اداره‌ی کل سازمان توام با منطق اقتصادی بیش تر ( از طریق درج اطلاعات اصلاح شده از بابت کارکرد پرسنل).

طرفداران حسابداری منابع انسانی می‌گویند که هدف‌شان ارتقای کارایی مدیریت منابع انسانی و ایجاد تسهیلات برای ارزش‌یابی خط مشی های پرسنلی ( نظیر برنامه‌های آموزشی و توجیهی و ....) است. از طریق اطلاعاتی که بتواند چارچوب بهبود یافته تری جهت تصمیم گیری در مورد منابع انسانی به لحاظ خرید، توسعه و به کارگیری، ارزش یابی و تشویق فراهم کند. دیکالو(1983) گفته است که افشای اطلاعات منابع انسانی در گزارش های مالی منجر به استفاده‌ی بهتر و مناسب‌تر از منابع انسانی می‌گردد و این اطلاعات برای سرمایه گذاران بیش از سایر گروه ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روش های گزارشگری حسابداری منابع انسانی

چهار روش برای انعکاس سرمایه‌گذاری در منابع انسانی در گزارش‌های مالی سالانه‌ی شرکت‌ها وجود دارد:

1- در گزارش هیئت مدیره به مجمع عمومی صاحبان سهام برآورده شود.

2- در ترازنامه در قسمت دارایی‌های نامشهود آورده شود.

3- در صورت های مالی حسابرسی نشده آورده شود.

4- به پیوست صورت‌های مالی اساسی ارائه گردد.

به عنوان اقدامی اولیه در مورد نحوه‌ی عمل حسابداری دارایی‌های انسانی، گزارش هیئت مدیره ممکن است مخارج انجام شده برای آموزش کارکنان خود را جداگانه گزارش کند. این گونه اطلاعات به سرمایه‌گذاران و تحلیل‌گران مالی کمک می‌کند تا میزان توجه مدیریت به توسعه‌ی منابع انسانی به عنوان عامل حیاتی برای تضمین سوددهی شرکت در بلند مدت را ارزیابی کنند. به علاوه، گزارش هیئت مدیره باید شامل اطلاعاتی در مورد ترک خدمت کارمندان از لحاظ روند و هزینه‌ی آن نیز باشد. احتمالاً شرکت باید در مورد ترک خدمت مدیران کلیدی و متخصصان فنی خود که ممکن است به رقبای تجاری شرکت ملحق شوند یا رقیب جدیدی را به وجود آورند نیز گزارش کند. این موضوع در صنایعی که با تکنولوژی پیش می‌روند و تحقیق و توسعه‌ی دانش در آن‌ها نقش بسیار مهمی دارد، غیر عادی نیست.  اطلاعات در مورد سرمایه‌گذاری‌ها در دارایی‌های انسانی در گزارش دارایی‌های نامشهود ارائه شود. این روش را موسسه‌ حسابرسی آرتور اندرسن پیشنهاد کرده است . این موسسه پیشنهاد می‌کند مبالغ عمده‌ای که صرف دارایی‌های نامشهود‌، از جمله منابع انسانی، می‌شود در صورت های مالی به طور جداگانه گزارش شود. به علاوه ، شرکت‌هایی که مخارج هنگفتی در زمینه‌ی دارایی‌های نامشهود متحمل می‌شوند، به ویژه شرکت هایی با وابستگی شدید  به تکنولوژی و شرکت‌های خدماتی که سرمایه گذاری‌های کلانی برای کارکنان خود می‌نمایند و همچنین شرکت‌هایی که از طریق ادغام و خرید سهام و پرداخت مبلغ هنگفت برای سرقفلی فعالیت های تجاری موجود رشد‌ می‌کنند، باید صورتی از دارایی‌های نامشهود خود را ارائه کنند. ارائه‌ی اطلاعات در مورد سرمایه‌گذاری‌ها در منابع انسانی ، انعکاس آن‌ها در صورت های مالی حسابرسی نشده است. شرکت‌ها می توانند مجموعه‌ای از صورت های مالی را که در برگیرنده‌‌ی سرمایه گذاری ها در دارایی های انسانی طبق روش های پیشنهادی حسابداری منابع انسانی است ، به عنوان اطلاعات تکمیلی به همراه صورت‌های مالی سالانه ارائه کنند. در گزارش ها تصریح خواهد شد که صورت های مزبور باید جدا از صورت های مالی اساسی که طبق اصول پذیرفته شده‌ی حسابداری تهیه و ارائه شده اند، مورد بررسی قرار گیرند. همچنین باید یادآور شد که صورت های مکمل طبق اصول پذیرفته شده‌ی حسابداری تهیه و حسابرسی نیز نشده اند و فقط اهم دلایل مدیریت را مورد نحوه‌ی عمل‌های مختلف حسابداری نشان می‌دهد. سرمایه گذاری در دارایی‌های انسانی ، منظور کردن آن در صورت های مالی اساسی است. در این روش، سرمایه گذاری در دارایی‌های انسانی به عنوان دارایی‌های بلند مدت مطرح و طی عمر مفید مورد انتظار آن مستهلک می‌شود.  اگر چه نحوه‌ی عمل در مورد سرمایه‌گذاری‌ها در نیروی انسانی معمول و متداول نیست، اما برخی از شرکت‌ها از آن پیروی کرده‌اند برخی از موسسه‌ها و شرکت‌ها نظیر خطوط هواپیمایی، صنایع الکترونیک و باشگاههای ورزشی حرفه‌ای که بخش عمده‌ای از سرمایه‌ی آن ها را نیروی انسانی تشکیل می‌دهد، با سرمایه گذاری در نیروی انسانی چنین برخورد کرده‌اند.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 09128069819 و یا ایمیل info@arshiyagroup.ir ماس حاصل فرمایید و یا به شماره 500011008069819 پیامک ارسال فرمایید

موضوع : مقالات