اوراق مشارکت باید با اهدافی که قانون گذار برای انتشار آنها پیش بینی کرده است، هماهنگ باشند. در واقع، رجوع به انتشار اوراق مشارکت به وسیله شرکت مجاز نیست مگر آنکه در اجرای طرحهایی باشد که قانون گذار صراحتاً معین کرده است.
ماده یک قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت مراجعه به مشارکت عموم به وسیله مؤسسات و شرکتها را در اجرای «طرحهای عمرانی انتفاعی دولت» و «طرحهای سودآور تولیدی و ساختمانی و خدماتی» مجاز تلقی می کند. تنها در اجرای این گونه طرحهاست که ناشرین می توانند به انتشار اوراق مشارکت مبادرت نمایند.تبصره ماده یک قانونن اخیر الذکر تشخیص و تأیید انتفاعی بودن طرحهای عمرانی را به عهده هیئتی مرکب از نمایندگان وزارت امور اقتصادی و دارایی، سازمان مدیریت و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران گذاشته است. این تشخیص  البته، باید با توجه به ماده یک آیین نامه اجرایی قانون نحوه انتشار اوراق  مشارکت انجام شود که طرحهای عمرانی ـ انتفاعی دولت را تعریف می کند. به موجب این ماده: منظور از این گونه طرحها «طرحی است که در مدت معقولی  پس از شروع بهره برداری علاوه بر تأمین هزینه های جاری و استهلاک سرمایه سود متناسبی به تبعیت از سیاست دولت را نیز عاید نماید و منظور از انتفاع انتفاع مالی است به نحوی که فایده های ناشی از بهره برداری طرح قابل فروش و قابل تقویم به پول باشد».
ماده 17 از قانون تنظیم بخشی از مقررات تسهیل نوسازی صنایع کشور نیز انتشار اوراق مشارکت برای شرکتهای پذیرفته در بورس با مجوز بورس را فقط به منظور  تأمین منابع مالی در «طرحهای نوسازی و توسعه شرکت» مجاز تلقی می کند. ماده یک آیین نامه اجرایی این ماده طرح نوسازی و توسعه شرکت را «طرح یا پروژه جدید یا مکمل می داند که اجرای آن به لحاظ فنی، مالی و اقتصادی توجیه پذیر باشد».
با این کیفیت، برخلاف آنچه در گذشته در مورد اوراق قرضه مصداق داشت، شرکت نمی تواند صرفاً به منظور تأمین منابع مالی و بدون توجه به اینکه این منابع در چه پروژه هایی استفاده  خواهد شد، به انتشار اوراق مشارکت مبادرت کند. تأمین منابع مالی  از طریق انتشار اوراق مشارکت فقط در صورتی ممکن است که شرکت طرح عمرانی یا در مورد شرکتهای پذیرفته در بورس طرحی برای نوسازی و توسعه داشته باشد تا سرمایه گذار بتواند با استفاده از پس انداز خود در اجرای پروژه سهیم سود. به زعم قانون گذار، فقط از این طریق است که می توان مطمئن بود که سرمایه گذار در حقیقت آنچه دریافت می کند، سود حاصل از انجام پروژه اقتصادی پیشنهادی به وسیله شرکت ناشر است. همین توجه خاص  به واقعی بودن امر سرمایه گذاری و جلوگیری از به کارگیری مکانیسم های صوری برای غیر ربوی جلوه دادن رابطه میان ناشر و سرمایه گذار باعث شده است که قانون گذار انتشار اوراق مشارکت را به نحو پیچیده ای سازماندهی کند البته، مقررات راجع به این سازماندهی بر این اراده قانون گذار نیز استوار است که سرمایه گذاران، در دام ناشرانی گرفتار نشوند که پروژه ای جدی برای سرمایه گذاری در اختیار ندارند.