ثبت محدود- ثبت تعاونی- تغییرات - ثبت شرکت –تغییرات خاص –تغییرات محدود – صورتجلسات – پلمپ دفاتر
کمترین هزینه و هدیه ویژه و فروشگاه اینترنتی طراحی سایت

 

حسابداری و صنعت

 

مقدمه:

بازسازی و تجدید حیات صنعت ایران فرصت گرانبهایی است برای ذینفعان صنعت کشور تا با درک روندهای جهانی، شناخت و بهره‌گیری از واقعیتها و مزیتهای نسبی در اقتصاد ایران وظیفه و مسئولیت خود را به انجام   رسانند . بدین منظور راهکارهایی بویژه در ارتباط با نقش تشکلهای صنعتی، کارآفرینان و صنعتگران عنوان می‌گردد .

به موجب گزارش سال 1996 توسعه انسانی برنامه توسعه سازمان ملل، در سال 1993 از مجموع 23 تریلیون دلا‌ر تولید ناخالص داخلی در سطح جهان، تنها 5 تریلیون دلا‌ر سهم کشورهای درحال توسعه بود، در حالی‌که 80 درصد جمعیت جهان در این کشورها زندگی می‌کنند . صنعتگران و کارآفرینان کشور با عنایت به محوریت اقتصادی بخش صنعت، وظیفه‌دار مقابله با این‌گونه دو قطبی شدن ثروت در میهن اسلا‌می‌مان هستند .

چشم‌انداز مطلوب اقتصاد و صنعت ایران برای دو دهه آینده، تا سال 1400 ، در چارچوب گزینه توسعه صنعت رقابت‌پذیر جهانی ترسیم شده است . در این گزینه پیشبینی روند متغیرهای کلا‌ن با استفاده از الگوی اقتصاد سنجی طراحی شده که با سه برابر شدن درآمد سرانه کشور طی 20 سال آینده در صورت تحقق رشد اقتصادی متوسط 775 درصد و رشد صنعتی حدود 10 درصد، می‌توان انتظار داشت که کشور ما در سال 1400 به اقتصادی صنعتی تبدیل شود که ویژگی اصلی آن رقابت‌پذیری در بازار جهانی است .

 

تبیین استراتژی توسعه صنعتی

تبیین استراتژی توسعه صنعتی در واقع پاسخگویی به چند پرسش اساسی است؛ بدین صورت که چشم‌انداز مطلوب توسعه صنعتی ایران چگونه تحقق می‌یابد؟ مسیر حرکت از وضع موجود به وضع مطلـوب چگـونـه بـایـد بـاشـد؟ کـدام مجموعه از سیاستها و نهادسازی‌ها در اقتصاد داخلی «چه در سطح ملی و چه در سطح بخش صنعت» در هماهنگی با تحولا‌ت آینده اقتصاد جهانی هدفهای توسعه صنعتی را امکانپذیر می‌سازد؟ الزامات محیطی و شرایط عمومی کشور در ابعاد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به عنوان زمینه‌ساز موفقیت توسعه صنعتی چیست و چگونه باید ایجاد شود؟

باید توجه داشت که این مجموعه از اقدامات به خودی خود شکل نمی‌گیرد بلکه نیازمند نقش موثر دولت، دست‌اندرکاران فعالیتهای اقتصادی، متخصصان، نظامهای آموزشی و... است .

 

صنعت را صنعتگر می‌سازد

ایجاد صنعت و صنعتی کردن باید به دست صنعتگر کارآفرین صورت پذیرد. همان‌گونه که در تکثیر درخت از قلمه‌زدن و در پرورش گیاهان از تخم آن استفاده می‌شود، در صنعت نیز باید امکانی فراهم شود که صنعت را صنعتگران تکثیر کنند. روند غالب، از انتقال تدریجی نقش دولتها به تشکلهای اقتصادی-صنعتی حکایت دارد. امروزه قابلیت نهادسازی و تشکل‌گرایی به یک شاخص پیشرفت تبدیل شده است. توسعه تشکلها در تمام زمینه‌ها، خاصه صنعت و تخصصهایی که صنعت را اداره می‌کند یک ضرورت و الزام است. صنعتگران و کارآفرینان  و متخصصان نیز در صورتی می‌توانند از حقوق حرفه‌ای خویش حمایت کنند که خرد و تجربه جمعی خود را در حل مشکلا‌ت به کار گیرند و سازمانی منسجم، مسئول، علا‌قه‌مند و دلسوز داشته باشند، تا تشکلهــا در کـنـار دولـت، مجلـس، قـوه قضـائیـه، دانشگـاه و مصرف‌کنندگان یار و یاور صنعت و زمینه‌ساز و هدایتگر توسعه آن باشند .

 

سابقه تشکل‌گرایی در کشور

در تاریخ ایران  سابقه تشکل صنفی یا تجاری به بیش از 2400 سال می‌رسد. پادشاهان هخامنشی برای تنظیم و تدارکات نظامی و تهیه ملزومات مختلف اقدام به ایجاد همکاری بین واحدهای مختلف می‌کردند .

در دوران ساسانی این تشکلها گسترش یافته بود و در مناطق مختلف کشور حضور و فعالیت داشته‌اند. در دوره انوشیروان و خسرو پرویز تشکلهای بازرگانی برای تهیه و توزیع ملزومات  وجود داشته است. در زمان خلا‌فت عباسیان تشکلهایی فعالیت داشته و حتی در برخی نقاط  حکومت محلی تشکیل می‌دادند و بعضاً منطقه وسیعی را اداره می‌کردند .

نمونه‌های دیگری از فعالیت تشکلها در زمان خواجه نظام‌الملک دیده می‌شود. در این دوره رشته‌های مختلف فعالیت، رییس صنف داشته‌اند و در امور بازرگانی هم رییس‌التجار هر منطقه مشخـص بوده است. رییس‌التجار و روسای صنفها همراه  حکمرانان در سفر به بغداد و دیدار خلفا حضور داشتند و همچنین در حفظ منافع رشته‌های مختلف صنفی، تجاری، بهبود کیفیت کالا‌ و کنترل نرخها با حکمرانان هر منطقه همکاری می‌کرده‌اند .

اوج فعالیت تشکلها قبل از دوره معاصر در زمان صفویه بوده که تشکیلا‌ت مختلف صنفی و بازرگانی به وجود آمد. در این دوران در بیشتر شهرهای بزرگ ایران پیشه‌وران، اصناف، تجار و صنعتگران، تشکیلا‌تی صنفی شبیه به اصناف قرون وسطای اروپا ایجاد کردند. در دوره‌های افشاریه و زندیه مشکلا‌ت مربوط به حکومتهای منطقه‌ای و جنگهای قبیله‌ای و تهاجم نظامی اروپاییان حکومت را گرفتار می‌کرد  و اصناف و تجار نیز بیشتر اوقات خود را صرف کمک به حکومتها می‌نمودند و تهیه و توزیع مواد غذایی و ملزومات نظامی برعهده آنان بود .

در دوره حکومت قاجاریه که کشور به خاطر فشارهای اقتصادی سیاسی دولتهای بیگانه از وضع اقتصادی و سیاسی مطلوبی برخوردار نبود، طبقات تجار، اصناف، پیشه‌وران و صنعتگران در قالب تشکلهای صنعتی و بازرگانی موقعیت خود را حفظ کرده و به عنوان معتمد، مورد احترام مردم بودند .

در دوره انقلا‌ب مشروطه اصناف به صورت تشکلهای فعال در جامعه حضور داشتند. در این دوره به تدریج تشکلهای کارفرمایی، صنعتی و حتی کارگری در مناطق مختلف کشور ایجاد شد که تعداد آنها به 70 میرسید. این تشکلها در امور بازرگانی، صنعتی و صنفی و پیشه‌وری نقش اساسی را برعهده داشتند .

در سالهای 1301 و 1302 مراکزی شبیه به اتاق تجارت در برخی شهرهای کشور ایجاد شد و رییس‌التجار وقت در امور صنعتی و بازرگانی مورد مشورت حکام محلی و دولت  قرار می‌گرفت.  فعالیت این مراکز بعدها تحت عنوان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن شکل قانونی به خود گرفت. در حال حاضر افزون بر این، اتاقهای بازرگانی مشترک که تحت حمایت و پوشش اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران تشکیل شده‌اند، در امر تسهیل روابط بازرگانی بین کشورها ایفای نقش می‌کنند .

صرف‌نظر از سابقه تاریخی تشکلها در ایران، تشکلهای صنفی در دوران نوین اقتصاد ایران سابقه‌ای 50 ساله دارند

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره جهت امور ثبت شرکت به سایت www.arshiyagroup.ir مراجعه نمایید و یا با ایمیل info@arshiyagroup.ir تماس حاصل فرمایید ..

موضوع : مقالات