ماليه از ديدگاه کلاسيک‌ها

کلاسيک‌ها معتقد به حصول خود به خودى تعادل اشتغال کامل (وضع مطلوب) در يک اقتصاد رقابتى بوده‌اند و بنابراين، طبيعى است که دولت مورد توجه آنان، دولتى حاشيه‌نشين در اقتصاد باشد. دولت کوچک، طبيعتاً به معناى ماليه کوچک هم مى‌باشد.

حفظ بودجه در حداقل ممکن

حفظ بودجه در حداقل ممکن در واقع به تناسب حفظ حداقل ابعاد حضور دولت در يک جامعه است.

اجازه استقراض براى اهداف توليدى

اجازه استقراض براى اهداف توليدی، در واقع، نفى استقراض در نظريه کلاسيک‌ها است.

تأکيد بر ماليات بر مصرف و اجتناب از ماليات بر پس‌انداز

از آنجائى‌که اقتصاد کلاسيک، نوعاً اقتصادى طرفدار عرضه است، سيماى آن را مى‌توان در قانون معروف به نام ”قانون بازارهاى ژان ‌باتيست‌سه“ يافت. مطابق اين قانون، وکیل عرضه، تقاضاى خود را ايجاد خواهد کرد. بنابراين، کوشش‌ها بايد در راستاى بهبود و افزايش عرضه کالاها و خدمات متمرکز شوند. در اين صورت بديهى است که توجيه کافى براى تأکيد بر ماليات بر مصرف و اجتناب از ماليات بر پس‌انداز که موجب افت تشکيل سرمايه و بنابراين توليد مى‌شود وجود دارد.

ناديده انگاشتن سياست‌هاى مالى

در مطالعات اقتصاد کلان، ناحيه کلاسيک منحنى LM را به‌صورت خطى عمود بر محور افقى و موازى با محور عمودى نشان مى‌دهند و اين معنائى جز خنثىٰ بودن سياستگذارى مالى در جامعه ندارد.

لزوم تأديه فورى بدهى‌ها

انديشه کلاسيک، استقراض دولت را داراى ماهيتى اسراف‌آميز مى‌داند و دليلى براى پذيرش آن نمى‌يابد، بنابراين توصيه به لزوم تأديه فورى بدهى‌هاى مأخوذه، امرى طبيعى در اين طرز تفکر است.

حفظ توازن بودجه

با فرض وجود اشتغال کامل، افزايش هزينه‌ها بدون پشتوانه تورم‌زا است. وکالت در واقع اعتقاد به ”عقيم بودن يا نازا بودن پول“ که ريشه در انديشه کلاسيک دارد، پايگاه قوى توجيه اين اصل است.